JAK MOGĘ ŁATWO ZIDENTYFIKOWAĆ PLASTIK?
W obszarze recyklingu tworzyw sztucznych kluczowym pytaniem jest to jak rozróżnić poszczególne plastiki. Jest to szczególnie ważne w obszarze recyklingu tworzyw. Jednym z najprostszych sposobów jest przeprowadzenia testu płomieniowego, który polega na wycięciu próbki z tworzywa sztucznego i zapalenie jej w dygestorium. Barwa płomienia, zapach i charakterystyka palenia mogą podpowiedzieć jaki rodzaj tworzywa sztucznego jest testowany:
Polietylen (PE) - kapie, pachnie woskiem Polipropylen (PP) - kapie, pachnie głównie brudnym olejem silnikowym Polimetakrylan metylu (PMMA) - bąbelki, trzaski, słodki aromatyczny zapach Polichlorek winylu (PVC-U, nieplastyfikowany) - płomień samogasnący Polichlorek winylu (PVC, plastyfikowany) — zielonkawy od płomienia i biały, gryzący dym Poliamid lub „Nylon” (PA) - Płomień kopcący, pachnie nagietkami Poliwęglan (PC) - Nie kapie, fenolowy zapach Pianka poliuretanowa (PU) - Żółty płomień, gryzący zapach, kruszy się plastik
Należy zaznaczyć, że metoda ta wymaga dużej wprawy oraz, że otrzymane wyniki są orientacyjne, ponieważ w obrębie danego materiału występują znaczne różnice, wynikające z obecności dodatków takich jak plastyfikatory, wypełniacze, barwniki.
Bardziej profesjonalnym sposobem identyfikacji tworzyw sztucznych jest zastosowanie spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR), która służy do jakościowego i ilościowego oznaczania obecności określonych grup chemicznych, np. C=O lub C-H lub C-CH3 w tworzywie sztucznym. Jest to możliwe, ponieważ każda grupa ma charakterystyczne częstotliwości, przy których zachodzi absorpcja promieniowania podczerwonego. Odwołując się do ustalonego zbioru widm w podczerwieni, możliwe jest przypisanie poszczególnym grupom absorpcji specyficznych w celu potwierdzenia rodzaju tworzywa sztucznego. Szczególnie przydatną metodą jest metoda pomiarowa ATR, ponieważ możliwy jest pomiar zarówno granulatów, folii, płatków czy nawet niewielkich kształtek, bez konieczności ich rozdrabniania czy wstępnej obróbki.
Nowszą techniką charakteryzacji polimerów jest spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) i służy do określania struktur łańcuchów. Dostępna jest biblioteka widm NMR, która pomaga w identyfikacji nieznanych materiałów.
Zobacz dalsze informacje na temat testowania tworzyw sztucznych lub skontaktuj się z nami.