W dniach 25-29 czerwca odbyła się w Bari we Włoszech 20 międzynarodowa konferencja na temat wykorzystania dwutlenku węgla ICCDU. Konferencja zgromadziła kilkuset naukowców z całego świata a także licznych przedstawicieli przemysłu, instytucji wspierających innowacje i władz lokalnych. Główne tematy poruszane podczas konferencji to kwestie związane z emisją dwutlenku węgla, problemem wyczerpujących się zasobów paliw kopalnych, wychwytywania dwutlenku węgla, oraz przede wszystkim jego konwersji na drodze fotokatalitycznej, katalitycznej, elektrochemicznej i biologicznej, a także wiele innych aspektów związanych z wykorzystaniem i konwersją dwutlenku węgla. Najważniejsi prelegenci to między innymi: prof. Michele Aresta z Bari - coorganizator wydarzenia, prof. Andrew B. Bocarsly z Uniwersytetu w Princeton, dr. Roberto Millini z Eni S.p.A. oraz dr. Babette Pettersen z VP Europe LanzaTech, Anastasios Perimenis - Główny Sekretarz CO2 Value Europe, Osamu Ishitani - Tokyo Institute of Technology, Walter Leitner dyrektor Max Planck Institute for Chemical Energy Conversion, . Głównym organizatorem wydarzenia była prof. Angela Dibenedetto. Polskę reprezentowali naukowy z centrum badawczego SajTom Light Future, Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Warszawskiego. Podczas pierwszej sesji konferencji zostały zaprezentowane wyniki badań realizowanych przez przeprowadzonych wspólnie z CIRC Bari w ramach projektu DESIRED finansowanego ze źródeł Unii Europejskiej.
Wystąpienie doktora Tomasza Baran dotyczyło zagadnień związanych z procesami fotokatalitycznymi w heterostrukturalnych materiałach fotokatalitycznych opartych na miedzi i cynku. Fotokatalizatory te były badane jako materiały zdolne do redukcji dwutlenku węgla do metanolu - jako paliwa alternatywnego.
Produkcja paliw z CO2 jest ważnym obszarem badawczym nie tylko ze względu na potencjalny wkład w przeciwdziałanie zmianom klimatycznym, ale także na oszczędzanie kopalnych zasobów węgla poprzez recykling węgla. Intensywnie badane są różne metody utylizacji CO2, w tym fotokataliza, obiecująca, przyjazna dla środowiska technika konwersji energii słonecznej na chemiczną.
Wśród wielu innych heterogenicznych fotokatalizatorów materiały na bazie miedzi są uważane za szczególnie interesujące ze względu na ich wysoką fotoaktywność w świetle widzialnym, niską toksyczność i duże rozpowszechnienie miedzi. Zbadano heterostruktury miedziowo-miedziane i miedziano-cynkowe, które wykazały aktywność w kierunku produkcji wodoru oraz redukcji dwutlenku węgla w układach fotokatalitycznych i fotoelektrochemicznych. Głównym celem badań było zbadanie losu fotogenerowanych nośników ładunku. Procesy takie jak separacja ładunku, rekombinacja, transfer i pułapkowanie odpowiadają za kluczowe właściwości fotomateriałów: ich długotrwałą aktywność, wydajność i stabilność.
Pełne zrozumienie foto(elektro)katalizy wymaga całościowego wglądu w interfejs. Aby rozwiązać ten problem, musimy spojrzeć na system z różnych perspektyw, używając jednocześnie różnych „oczu” do wyszukiwania powiązanych ze sobą zdarzeń. Łącząc klasyczne techniki elektrochemiczne, pomiary fotoelektrochemiczne, elektrochemiczną spektroskopię impedancyjną i inne narzędzia spektroskopowe, w tym techniki oparte na synchrotronie, stworzono holistyczną metodologię badań, która pomogła nam zrozumieć zachowanie materiałów w kontekście ich stabilności i aktywności.
Badania były współfinansowane z Funduszy Europejskich z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego na lata 2014-2020 (grant nr RPMP.01.02.01-12-0401/17-00) oraz częściowo finansowane przez UE w ramach programu Horyzont Europa Badania – projekt DESIRED (kod projektu: 101083355).